Doček 7530 organizujemo u slavu tradicionalnog „srpskog narodnog” računanja vremena, ali i julijanskog kalendara po kome se (takozvana pravoslavna) Nova godina dočekuje 13. januara. Tog datuma očekuje nas mnoštvo velikih izložbi, ceremonija otvaranja muzičkog programa, kao i centralni događaj – predstava svečanog otvaranja godine titule Evropske prestonice kulture, koja će na impresivan način spojiti nekoliko umetničkih izraza i tradicija. Ogromna reka ljudi koja će se kretati gradom u tom periodu simbolizovaće reku vremena, koja povezuje prošlost (tradicionalnog računanja) 7530. godine i budućnost (globalnog računanja) 2022. godine, kao i matematičke proračune Milutina Milankovića i Mileve Marić-Ajnštajn sa umetničkim izrazima.
U susret jednom drugačijem računanju vremena
Nakon što 31. decembra, zajedno sa celim svetom, uđemo u novu 2022. godinu, okrenućemo se našem tradicionalnom načinu računanja vremena, ali i proslavi 13. januara koju slavimo po julijanskom kalendaru. Pokušavajući da reaktuelizuje i reinterpretira taj važan element domaćeg kulturnog i istorijskog nasleđa, program „Dočeka” baviće se vremenom samim, našim gradom kroz vreme i našim odnosom prema vremenu u 7530. godini po „srpskom narodnom” kalendaru, tako bitnoj za nas i za naš grad.
Svaka civilizacija imala je svoj način da se uhvate u koštac sa fenomenom vremena i sa ljudskom potrebom da opcrta i savlada vreme mitovima, merenjima, kalendarima i neprestanim praćenjima svega što se po kosmosu kreće i obrće oko nas. Uprkos našim nastojanjima da sve objasnimo i dovedemo u vezu, vreme nam uvek izmiče, i to nepovratno. Ono što danas slavimo kao doček svakako je kritična tačka u vremenu, momenat u kom ga mi prelamamo, zaokružujemo, ispraćamo i dočekujemo, pa je stoga jedan od centralnih događaja u ovom programskom luku izložba pod naslovom Vreme i vaseljena, koja se realizuje uz saradnju sa Pokrajinskom vladom Vojvodine. Zamišljena kao putovanje od tame do svetlosti, od haosa do kosmosa, i uokvirena pričom o velikanu svetske nauke poreklom iz okoline Novog Sada, Milutinu Milankoviću, izložba će se baviti pojmom vremena kroz vekove, kao i međusobnim odnosom čoveka, vremena i nauke.
Autori izložbe, dr Dušan Jovović i prof. dr Aleksandar Petrović, su kao tematsku okosnicu postavke iskoristili lik i delo proslavljenog naučnika koji se kao akademik i profesor Univerziteta u Beogradu ostvario u nizu disciplina: matematici, meteorologiji, klimatologiji, astronomiji, geologiji, geofizici i geografiji. Milutin Milanković je rođen u Dalju, mestu kraj Dunava, koji je bio temelj njegove kreativne opsesije vremenom i prostorom, kao i inspiracija za težnju da gradi nove mostove između različitih oblasti znanja. Kao naučnik, bavio se velikim pitanjima koji čine praosnov svih civilizacija: zakonima osunčavanja, smenom godišnjih doba i utvrđivanjem pouzdanog kalendara. Tvorac je revidiranog julijanskog kalendara, poznatog pod nazivima Meletijin ili Novojulijanski, koji je najprecizniji kalendar u odnosu na tropsku godinu.
Milanković je putovao kroz „vasionu i vekove”, a u čast njegovih dostignuća u astronomiji, po jedan krater Mesecu i Marsu poneli su njegovo ime. Njegova poznata knjiga, koju mnogi smatraju jednim od najbolje napisanih naučno-popularnih dela, „Kroz vasionu i vekove”, objavljena je 1928. godine, baš u Novom Sadu, u časopisu „Letopis Matice srpske”, najstarijem književnom časopisu u Evropi koji se u kontinuitetu izdaje do danas. Upravo je ta knjiga i poslužila kao ideja vodilja za ovu izložbu, ali i za celokupnu koncepciju „Dočeka”. U tom smislu, može se reči da je Vreme i vaseljena interaktivna multimedijalna izložba koja prati Milankovićeve kreativne i naučne opsesije. Prostor Studija M koji nam je ustupljen uz pomoć Pokrajinske Vlade u kojem se izložba realizuje biće potpuno scenografski adaptiran za izložbene koncepte obeležene različitim multimedijalnim rešenjima.
Primera radi, virtuelne trodimenzionalne ljudske figure u pokretu, zajedno sa aparatima koji zvone analognim zvukom i mešaju se sa digitalnim zvukom okoline govoriće o protoku vremena. Izložba će evocirati ranu istoriju čovečanstva i mitološke ideje koje su o vremenu imale prve civilizacije, od vinčanske kulture, preko egipatske, astečke i civilizacije maja, pa sve do antičke Grčke. Sve to nasleđe različitih civilizacija simbolički će se spojiti u rekonstruisanoj radnoj sobi Milutina Milankovića, koju je on opisao na sledeći način: „Moja soba za rad je samo skromno, ali ugodno utočište. Tu, zaštićen dvostrukim bedemima od ostalog sveta, osećam se neopisivo dobro, tu čitam, razmišljam, sanjam, katkad i dremam… Opazim li Mesec, ja se popnem do njega i šetam po njegovoj površini da izbliza vidim ono što me je na Mesečevim mapama zainteresovalo. Pojavi li se koja planeta, ja odletim do nje da bih rezultate mojih matematičkih ispitivanja o klimi planeta kontrolisao na licu mesta”. U toj će sobi, uz hologramski prikaz velikog putnika kroz vreme i vaseljenu – Milankovića, biti izložen i uporedni prikaz svih većih kalendarskih sistema koje poznajemo do danas.
Uzbudljiva hronologija Novog Sada
Uzbudljiva hronologija Novog Sada predstavlja naš grad pričajući ga kroz vreme. Pričati grad kroz vreme znači ukrstiti vidljivo i nevidljivo, znači ispričati ono nemerljivo kroz ono što se da izmeriti – sagledati grad kao tok, a vreme kao višeslojno utvrđenje. Na tom putu, nauka i umetnost moraju da progovore zajedno, ili jedno kroz drugo, vreme mora biti koliko zagonetka, toliko i inspiracija, a grad mora biti stopiv – biti istorija u svom savremenom trenutku, i pričati o svojim savremenostima kroz svaki trenutak svoje istorije.
Na tragu jedne takve ideje, u okviru programskog luka „Doček”, a uz saradnju sa Istorijskim arhivom Grada Novog Sada, Zavodom za zaštitu spomenika kulture i Gradska uprava za građevinsko zemljište i investicije, na Pozorišnom trgu će biti ispisana Uzbudljiva hronologija Novog Sada. Iako njegova istorija kao slobodnog kraljevskog grada pod imenom Novi Sad – odnosno Neoplanta, Neusatz ili Újvidék – počinje tek pre 274. godine, kada mu je 1748. godine austrijska carica Marija Terezija dodelila taj status, naš grad je jedno od velikih raskršća evropske civilizacije. Kao deo podneblja koje je nastanjeno u kontinuitetu od 6 milenijuma stare ere i na kom se odvijala neolitska revolucija, Novi Sad je obeležen tim dugim kontinuitetom života, što ga čini delom „Stare Evrope” – terminom kojim litvanska arheološkinja Marija Gimbutas naziva neolitsku kulturu na tlu Evrope. Tako je od starčevačke kulture (koja je bila deo neolitske revolucije i pojave prvih poljoprivrednih kultura), preko rimskog doba, seoba naroda i sukoba carstava (Vizantije i Ugarske, Habzburške imperije i Otomanskog carstva), ovo podneblje bilo naseljeno bez prestanka sada već 7 milenijuma. Otuda se nameće i pitanje da li je Nojeva golubica mira na grbu Novog Sada, samo simbol tolerancije i stalne težnje ka miru, ili nas možda upućuje i na 7530. godinu, koju računamo od momenta biblijskog potopa po „srpskom narodnom” kalendaru i koju slavimo u okviru „Dočeka” i cele godine titule Evropske prestonice kulture.
Uprkos simbolu mira na svom grbu, Novi Sad je kao veliko raskršće evropske civilizacije bio obeležen mnogim nemirima lokalnih i evropskih razmera, sve do potpisivanja Karlovačkog mira (1699), nakon čega započinje izgradnja jedne od tada najvećih savremenih artiljerijskih tvrđava u Evropi – Petrovaradinske tvrđave, danas prepoznatljivog simbola grada. Nakon tvrđave i statusa slobodnog kraljevskog grada koje je dobio u 18. stoleću, grad je otpočeo fazu modernizacije na različitim nivoima. Od prestonice srpskog romantizma i srpske intelektualne misli uopšte početkom 19. veka, kada su u gradu osnovane preteče današnjih najznačajnijih kulturnih institucija poput Srpske čitaonice, Srpskog narodnog pozorišta ili (iz Budimpešte doseljene) Matice srpske, pa sve do revolucionarnih nemira iz 1848. godine, Novi Sad je bio svedok burne modernizacije i velikih promena koje su obeležile i čitavu Evropu.
Tako su, na primer, Novosađani ubrzo nakon žitelja Londona, Pariza i drugih velikih gradova u Evropi, dobili prvo električno osvetljenje (1891), održana je prva filmska projekcija samo dve godine posle premijere braće Limijer u Parizu (1897), srpska naučnica Mileva Ajnštajn (rođ. Marić) sa suprugom Albertom Ajnštajnom boravila je u svom rodnom gradu (1905), završena je izgradnja jedne od najlepših i najvećih sinagoga u Srednjoj Evropi (1909). Nakon što je 1918. godine postao deo Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca (kasnije Jugoslavije), grad doživljava novi zamah u kulturnom i naučnom životu svedočeći posetama indijskog nobelovca Rabindranata Tagore, objavljivanju knjige „Kroz vasionu i vekove” Milutin Milanković u Matici srpskoj, koncertu velikog pijaniste Artura Rubinštajna, ali i proglašenju Nikole Tesle za prvog počasnog građanina. Uoči Drugog svetskog rata svečano je otvorena i Banska palata u Novom Sadu, koju je „Fejdon” – vodeći svetski izdavač u oblasti umetnosti i arhitekture – uvrstio među najlepše primerke modernističke arhitekture sveta u 20. veku, svrstavši time arhitektu Dragišu Brašovana među pionire moderne arhitekture.
U 20. stoleću smenjuju se svetli i tamni trenuci. Drugi svetski rat je obeležen „ledenim danima”, Novosadskom racijom 1942. godine – masovnim pogubljenjem Srba, Jevreja i Roma. Nakon oslobođenja 1944. godine, grad se ubrzano razvija u jednom novom ideološkom i ekonomskom ambijentu, postaje značajan industrijski i univerzitetski centar koji neprestano raste. Ali, kao što biva u dinamičnoj istoriji Evrope, život na granici Srednje Evrope i Balkana doneo je i duboku političku, ekonomsku i kulturnu krizu uzrokovanu raspadom Jugoslavije i ratom devedesetih godina. Godine 1999, grad je još jednom ostao bez svojih mostova tokom NATO bombardovanja Savezne Republike Jugoslavije. Tokom naredne decenije mostovi su obnovljeni, a grad se iznova ubrzano razvijao i ne bez tenzija tragao za svojim novim političkim i kulturnim identitetom u zemlji, regionu, pa i Evropi. Godina 2022. donosi sada i ovde novu svetlost i priliku da istražimo i pokažemo svoje najjače, najdublje i najbolje strane: Novi Sad je Evropska prestonica kulture pod sloganom „Za nove mostove!”.
Krećući se od prošlosti ka sadašnjosti, dobar način da se prošlost grada sameri sa njegovom sadašnjnošću biće i izložba u Muzeju savremene umetnosti Vojvodine pod nazivom Evrovizion. Crossing stories and spaces, koja kritički preispituje iz više perspektiva aktuelnu društveno-političku situaciju u Evropi. Novosadska publika različitih uzrasta i kompetencija imaće priliku da aktivno učestvuje u programu koji će obeležiti godinu titule i sadašnjicu grada kroz projekat Novosađani biraju koji sprovodi Galerija Matice srpske.
Ceremonija otvaranja Evropske prestonice kulture
Kao zvaničan početak godine titule u Srpskom narodnom pozorištu će 13. januara biti održana ceremonija otvaranja Evropske prestonice kulture. Program ceremonije nastojaće da prikaže različita kulturološka, nacionalna, konfesionalna i generacijska preplitanja, karakteristična za Novi Sad, Vojvodinu, ali i za ovaj deo Evrope. Na ovdašnjim se raskršćima susreću mnogi putevi, čije su ishodišne tačke sasvim različite, nekada suprotstavljene, čak i istorijski sukobljene. Koncept programa ceremonije pokazaće da ta raskršća, ta čvorišta različitosti, otvaraju svoje velike puteve mira samo kad na njima osnažujemo interkulturalnost i multietničnost. Tada zajednički život umesto neizbežnosti i trpeljivosti postaje istinska tolerancija, uzajamna sloboda i potreba za preplitanjem.
Takva preplitanja vekovno su obeležje Novog Sada – njegova harmonija heterogenosti, njegova polifonija umesto kakofonije, dijalog umesto ćutanja u različitosti. Dva pisma, dva kalendara, nekoliko konfesija, nekoliko tradicionalnih motiva u vezu, kostimu i likovnosti, različite melodije i harmonije u muzičkom nasleđu, nekoliko jezika i njihove specifičnosti, autentičan vokabular pokreta različitih plesnih nasleđa, različite skulpture i kulture zajedno čine jedinstveni kaleidoskop kulture, u kojem se prepliću elementi koji se večno umnožavaju u ogledalima, a pred publikom uvek prikazuju nove refleksije i beskrajne nove mogućnosti.
U scenskom prostoru Srpskog narodnog pozorišta, koji će tokom otvaranja doživeti transformaciju, publiku očekuje osam umetničkih scenskih slika koje će dočarati osam programskih lukova Evropske prestonice kulture: „Doček”, kao simboličko stapanje ovdašnjih dvojnosti; „Seobe”, kao temelj interakcije kultura; „Budućnost Evrope”, kao savremeni svet posmatran očima mladih; „Heroine”, kao snagu ženskog stvaralaštva; „Tvrđavu mira”, kao tematizaciju kulture mira i zajedništva; „Dunavsko more”, kao temelj kreativne opsesije izgradnjom mostova između različitih svetova i našeg sveta sa prirodom „Kaleidoskop kulture”, kao novu sinergiju različitih umetnosti; „Drugu? Evropu”, kao izraz svih evropskih alternativnosti. Tako će se kroz spajanje svih ansambala i svih elemenata scenografije otvaranja sazdati simbolički most što spaja mnoge obale.
Zeniteum :: 2022
U zenitu programskog luka „Doček” u kom 13. januara kulminira ideja dvojnog otvaranja Evropske prestonice kulture Novom Sadu, i koji predstavlja tačku ukrštanja principa vremena i principa energije, različiti umetnički izrazi opcrtaće simbolički prostor gde će se nauka i umetnost spojiti, najavljujući tim spojem čitavu godinu programa pred nama. Taj događaj-zenit programskog luka, koji je produkcijski gledano najkompleksniji događaj čitave godine, biće predstava svečanog otvaranja pod nazivom Zeniteum :: 2022, koji će matematičke proračune simbolički preobraziti u plesnu i muzičku simfoniju. U njoj se krije ljudska potreba da komunicira sa onim nepoznatim što ga okružuje, da pusti svoj glas „kroz vasionu i vekove”. Očekujmo :: neočekivano!
Naslov predstave potiče od međunarodnog umetničkog pokreta zenitizma, inspirisanog uredničkim radom i stvaralaštvom Ljubomira Micića (1895 –1971), koji je u svom internacionalnom časopisu „Zenit” oblikovao evropsku avangardnu umetnost između dva svetska rata u Beogradu, Zagrebu, Parizu, Berlinu, Milanu i Moskvi. Saradnici četrdeset i tri broja časopisa „Zenit” bili su neki od glavnih aktera tadašnje umetničke scene u Evropi: Laslo Moholji Nađ, Tatlin, Gropijus, Kandinski, Maljevič, Georg Gros, Ivan Gol, Pikaso, Modiljani, El Lisicki i drugi.
Micićev arhitektonsko-umetnički koncept „Zeniteum“ postavlja čoveka u središte univerzuma, a umetnost i nauku shvata kao njegova dva kruga spoznaje sa najvišim stepenom poetske svesti. Baš kao što je Micićev „Zeniteum” bio izraz duha vremena Evrope posle Prvog svetskog rata, posle velike krize, novosadski Zeniteum :: 2022 biće prvo slavlje u vreme posle velike svetske pandemijske krize. Zeniteum :: 2022 će biti pun naučnog opreza i umetničke nade, kako to kaže autor ovog spektakla, slovenački pozorišni reditelj i tvorac postgravitacijske umetnosti, Dragan Živadinov. Dvoje centralnih protagonista predstave „Zeniteum :: 2022” su naučnici biografski i geografski vezani za Novi Sad: Mileva Marić Ajnštajn i Milutin Milanković. Tako je i matematika centralna tema predstave – matematika kao univerzalni jezik.
Dok je matematičarka Mileva Marić Ajnštajn (1875 – 1948), koja je rođena u Titelu, a srednju školu pohađala je u Novom Sadu, aktivno učestvovala u formulisanju teorije relativiteta, matematičar Milutin Milanković (1879 – 1958), koji je rođen je u Dalju, kod Novog Sada, je otac klimatske astronomije. Prvo izdanje Milankovićeve knjige „Kroz vasionu i vekove” štampano je u Novom Sadu, u Matici srpskoj. Pored dvoje matematičara, treći protagonista Zeniteuma :: 2022 biće Ljubomir Micić sa njegovom modernističkom reinterpretacijom balkanskog čoveka, koja je ostvarena u konceptu „Barbarogenija”. Scenografski aspekt svečanosti biće zasnovan na reinterpretaciji istorijske avangarde i na postgravitacijskoj reinterpretaciji konstruktivizma i suprematizma.
Uz smelu scenografsku upotrebu zgrade Banovine projektovane u Bauhaus stilu, koja svojim izgledom podseća na brod koji plovi Dunavom, ideja o modernom Novom Sadu biće iznova interpretirana u ključu postgravitacijskog i avangardnog scenskog izraza čime će Zeniteum :: 2022 sprovesti viziju Evropske prestonice kulture: „Početak novog. Sada!”. Obeležavajući 7530. godinu prema „srpskom narodnom” kalendaru, putujemo do biblijskog „potopa” prema kom je Noje spasao živi svet na zemlji uz pomoć čuvene Arke. U kontekstu „Zeniteuma :: 2022”, Nojeva Arka transformisaće se u svemirski brod, a Brašovanova kula predstavljaće simbol putovanja u vasionu posredstvom naučnog i umetničkog nasleđa vezanog za Novi Sad.
Muzički deo predstave biće omaž poznatoj srpskoj kompozitorki Ljubici Marić, koju će izvesti hor od dvadeset pevača/aktera, a libreto potpisuje sam Dragan Živadinov.
Nakon velike predstave svečanog otvaranja, koja u sebi spaja mnoge umetničke i naučne tradicije, kako domaće tako i evropske, proslava 7530. godine nastavlja se na više od 50 lokacija u gradu. Novosađani i njihovi gosti imaće priliku da čuju neke od svetski poznatih izvođača koji će 13. januara nastupiti po prvi put u Novom Sadu. Među njima je jedna od najpoznatijih svetskih fado pevačica iz Portugala, Karminjo, čiji je prvi album već dostigao platinasto izdanje i koja je dobitnica Zlatnog Globusa za najboljeg izvođača. Pored nje, te večeri moći ćemo da čujemo i najpoznatiji francuski kaver bend „Nouvelle Vague” sa njihovim svetski poznatim obradama muzičkih hitova, kao i američku kantautorku Kristu Bel, zvezdu „Tvin Piks” serijala i muzu Dejvida Linča, koja nam donosi svoje dreamy pop hitove.
Uz njih će nastupiti i poznati engleski drum and bass bend „Rudimental”, kao i elektronski sastav iz devedesetih „Morcheeba”, koji takođe dolazi iz Engleske. S druge strane, novosadska publika moći će da čuje i njoj dobro poznate domaće i regionalne izvođače kao što su domaća ikona etno muzike, Biljana Krstić sa Bistrik orkestrom, jedna od najistaknutijih izvođačica jugoslovenske i hrvatske scene Josipa Lisac, regionalno poznati kantautor Damir Urban, i mnogi drugi. Na talasu muzičkih proslava, biće organizovana i dva manja muzička projekta namenjena mlađoj publici – Čardak ni na nebu ni na zemlji, u organizaciji udruženja umetnika „Visoko C” i Zvučni snop, organizovan od strane ŠOSO „Milan Petrović”.
VREME (PRO)SLAVA
I za kraj, nakon zenita čitavog programa Dočeka, pravimo još jednu proslavu kojom se simbolično osvrćemo na tradicionalnu sprsku slavu. Ujedno, slava kao porodični praznik u vojvođanskoj sredini podrazumeva i dobrodošlicu svim ljudima različitih nacionalnosti, čime kroz (pro)slave potvrđujemo multikulturalni identitet Novog Sada. Kako se uz svetski poznate izvođače, svečane programe i jedinstvene performanse gde se umetnost spaja sa naukom pronalazeći jedinstvene izraze, ne bi zaboravilo na tradiciju kao neizostavan i konstitutivan element kulture, nije dovoljno puko ponavljati i održavati tradiciju. Neophodno je da se ona stalno kreativno iznova preuzima i obnavlja. Budući da je u registar nematerijalnog kulturnog nasleđa Uneska od 2014. godine ubrojena srpska porodična slava, kao prvo kulturno dobro tog tipa iz Srbije koje je upisano na tu listu, Novi Sad će kao dobar domaćin, otvoriti vrata svojih kulturnih stanica za sve kako bi svaki gost svojim prisustvom uveličao taj značajan dan u ovdašnjem kulturnom kontekstu.
Tako će, kao i svaka velika porodica povezana svojim unutrašnjim intimnim i spoljašnjim kulturnim mostovima, i Fondacija „Novi Sad – Evropska prestonica kulture” proslaviti svoju slavu, Svetog Vasilija Velikog, 14. januara. Slaveći na nov način, Evropska prestonica kulture pridržavaće se tradicionalnog pristupa i po njemu nazvati taj bitan događaj jednostavno, kako mu i dolikuje – Slava . Slavski dom biće višestruk – čitava mreža kulturnih stanica koje su stvorene kroz proces priprema za godinu titule u različitim delovima grada i okolini.
Programski luk „Doček” je izvanredna prilika da kulturne stanice otvore vrata svim posetiocima kako bismo zajedno i u posebnom, modernom ambijentu obeležili tradicionalnu slavsku svečanost. Negujući jednim delom izvorni oblik slave, slavska svečanost počinje 14. januara obredom osveštavanja žita, rezanjem kolača i molitvom. U ambijentu kulturnih stanica, ovaj čin prati program crkvenih horova koji, izvodeći tropare, ovom događaju daju svečanu notu. Nakon obreda osveštavanja žita, rezanja kolača i molitve, kum slave pristupa takozvanom „dizanju slave” – nazdravlja slavi. Svi prisutni pristupaju slavskoj trpezi (uz neizostavne obredne kolače zvane vasilice), nakon čega sledi za ovu priliku specijalno odabran muzički repertoar, koji treba da predstavi bogato tamburaško nasleđe svih naroda Vojvodine, i to kroz nastupe osam tamburaških orkestara i osam crkvenih horova: srpski, bunjevački, šokački napev, kao i tradicionalnu muzika Rusina, Mađara, Rumuna, Roma, i drugih. Pored kuma slave, goste će dočekivati i pozdravljati devojke i momci u srpskim, slovačkim, mađarskim, rumunskim, rusinskim, bunjevačkim, šokačkim, narodnim nošnjama.
Obeležavanje slave pratiće i izložba Pavela Surovog (Pavel Surový), svetski priznatog grafičkog dizajnera iz Kisača, koja će prikazati bogatstva različitosti narodnih nošnji svih naroda Vojvodine, ali i cele Srbije. Rad Pavela Surovog je specifična reinterpretacija narodnih nošnji kao nematerijalnog kulturnog nasleđa, koja smelo komponuje tradicionalne elemente prikazujući ih u novom svetlu, sa estetičke distance. Ova izložba predstavljaće jedinstvenu scenografiju svih kulturnih stanica u kojima će se slaviti slava, kojom će se sa ponosom istaći interkulturalnost Vojvodine. U skladu sa tim, svaka kulturna stanica imaće kao počasne goste predstavnike jednog kulturno-umetničkog društva manjinske nacionalne zajednice iz Novog Sada i okoline. Tako će slava zapravo biti jedna uvertira u niz programa koji će biti višestruki odraz interkulturalnosti Novog Sada i Vojvodine, koji će prelomljen kroz kaleidoskop evropskih vrednosti postati novim načinom kulturne i umetničke interakcije. Ta će interakcija biti preneta i na najmlađe koji će sa članovima folklornih ansambala lokalnih kulturno-umetničkih društava prirediti program koji prezentuje ulogu dece u zimskom ciklusu tradicionalnih običaja (korinđanje, pijukanje i materice), sa jedne strane, dok sa druge, prezentovati horsku, vokalnu i instrumentalnu tradiciju prilagođenu njihovom uzrastu.
Foto: Promo, Pavel Surovi